Drugi typ autorytetu naukowego to uczony o rozległej wiedzy, doskonałej znajomości warsztatu naukowego, piszący nawet mało, jednak rzeczy, które stanowią ważne pozycje w nauce, które w jakiś sposób przyczyniły się do pchnięcia w pewnych dziedzinach naprzód nauki historycznej. Zaszeregowałbym tu również uczonych, którzy zasłynęli z zastosowania nowej metody naukowej, nowego odczytania źródeł, w konsekwencji też spojrzeli w sposób nowy na znane historykom zagadnienia. Można by wreszcie mówić o trzecim typie historyka, który stworzył nową koncepcję zrozumienia historii, spróbował odpowiedzieć nie tylko wie es ge- wesen albo wie es geworden, ale jaki sens ma w ogóle historia albo lepiej powiedziawszy – do czego dzieje zmierzają, jak wytłumaczyć ten nie kończący się proces rodzenia, budowania, tworzenia i zgonów.
